องค์ไท้เสียงเล่ากุง หรือ เล่าจื้อ
ปรมาจารย์เต๋า
ผู้รอบรู้สภาวะเต๋า ไม่มีในมี มีในไม่มี เป็นต้นกำเนิดของปรัชญาด้วยหลักความเป็นธรรมชาติ เป็นที่มาแห่งรากฐานของวิชาฮวงจุ้ย
องค์ไท้เสียงเล่ากุง หรือ เล่าจื้อ (Lao tze) เป็นศาสดาของศาสนาเต๋า ซึ่งได้หล่อหลอมวิถีแห่งชีวิตและอัธยาศัยชาวจีนกว่า 2000 ปีมาแล้วท่าน "เล่าจื้อ" มีชีวประวัติไม่เป็นที่แน่ชัด แต่สันนิษฐานความเป็นมาของท่านจากบันทึก "ซื่อกี่" ซึ่งเป็นบันทึกที่รวบรวมโดยซิหม่าเชียง นักประวัติศาสตร์สมัยราชวงศ์ฮั่น แม้ว่าบันทึกนี้ จะมีบางตอนที่ขัดแย้ง ทำให้เกิดความคลุมเครือก็ตาม แต่อาจจะสรุปได้ว่า ท่านเล่าจื๊อเกิดในช่วงศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล เป็นชาวแคว้นฉู่? Ku ซึ่งในปัจจุบันอยู่บริเวณแถบมณฑล Henan อำเภอหูเสี้ยน ตำบลหลี หมู่บ้าน ชีเหยินลี บางตำนานกล่าวไว้ว่า ท่านเล่าจื๊อเมื่อเกิดมามีผมสีขาว และอยู่ในครรภ์มารดานานถึง 8 หรือ 80 ปี ชื่อเดิมของท่านคือ "ยื้อ แซ่ลี้" ส่วนชื่อเล่าจื๊อ เป็นเพียงฉายาที่นิยมเรียกกัน แปลโดยนัยได้ 2 แบบว่า "อาจารย์ผู้อาวุโส" หรือ "เด็กผู้อาวุโส" เมื่อวันที่ 15 เดือนยี่ ก่อนค.ศ.ราว 576 ปี (ก่อนพ.ศ. 33 ปี) จากพงศาวดารของซือหม่าเซียน (Sima Qian) กล่าวว่า เล่าจื๊อมีอายุมากกว่าขงจื๊อ แต่อยู่ในยุคสมัยเดียวกันและเคยได้พบปะสานเสวนากัน เล่า จื๊อได้รับราชการในราชสำนักราชวงศ์โจว โดยดำรงตำแหน่งเป็นบรรณารักษ์ใหญ่แห่งหอพระสมุด ต่อมาขงจื๊อและเล่าจื๊อได้มาพบเจอกันโดยบังเอิญในแคว้น Zhou (ปัจจุบันคือแถบเมืองลั่วหยาง) โดยขงจื๊อได้มาค้นหาตำราในห้องสมุด จากเรื่องเล่านี้ ทั้งสองได้แลกเปลี่ยนทรรศนะคติความเห็นในหลายๆ ด้าน เป็นเวลาหลายเดือน ภายหลังจากการเสวนาในครั้งนี้ ขงจื๊อกล่าวว่า "การได้เสวนากับท่านเล่าจื๊อ ถือว่าเป็นการศึกษาที่ล้ำลึก และดีเยี่ยมกว่าหนังสือในห้องสมุดเสียอีก"
เล่าจื้อ ไม่ชอบชีวิตหรูหรา ต่อมาได้เห็นความเสื่อมโทรมของราชวงศ์โจว ด้วยเหตุนี้ท่านจึงลาออกจากราชการ ขับเกวียนเทียมวัวดำสองตัวมุ่งไปยังภูเขาด้านทิศตะวันตก (ทิเบต) จาริกไปถึงด่านแห่งหนึ่ง เมื่อไปถึงประตูเมืองนายประตูจำได้ จึงขอร้องให้ท่านหยุดพักเพื่อเขียนปรัชญาแห่งชีวิต ท่านจึงได้เขียนตำราที่โด่งดังของท่านเป็นอักษรจีน 5,500 ตัว จากนั้นได้เดินทางต่อไป ปรากฏว่าพอถึงช่องแดนระหว่างภูเขา ท่านก็หายเข้าไปในก้อนเมฆ อะไรได้เกิดขึ้นก็ตามทีเถิด ตั้งแต่นั้นมาไม่มีใครเห็นท่านอีกเลยคัมภีร์ที่เล่าจื้อเขียนนี้ มีชื่อว่า เต๋า - เต๋อ - จิง (Tao - the - jing) หรือ เต๋าเต็กเก็ง แปลว่า คัมภีร์แห่งมรรคและอำนาจ เล่าจื้อเริ่มต้นด้วยการตอบปัญหาที่ว่า "อะไรคือแก่นของเอกภพ" "ถ้าเราสามารถมองไปเบื้องหลังปรากฏการณ์ของสิ่งทั้งหลายได้ และพบลักษณะการที่ชีวิตเกิดขึ้นแล้ว เราจะดำเนินชีวิตอย่างไร?" เล่าจื้อ อธิบายว่า คำตอบมีอยู่พร้อมแล้วในว่า "เต๋า" คำนี้แปลกันมาว่า "ทาง" "มรรค" หรือ "แหล่งกำเนิดของทุกสิ่งทุกอย่าง" และเป็นการยากที่จะให้ความหมาย เพราะคำๆ นี้ให้คำจำกัดความไม่ได้ แก่นแท้ของเต๋าลึกลับกว่าความลึกลับใดๆ แต่ว่าก็มีบางสิ่งบางอย่างที่พอจะสังเกตได้
ขอขอบคุณ : http://lokutarathum.com/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น